ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
Και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Οι δύσκολοι καιροί είναι κοινοί για όλους μας. Ευτυχώς όμως, δεν αντιδρούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο αλλά ανάλογα με το ήθος και την συναισθηματική ωριμότητα που διαθέτουμε.
Αυτό που δείχνει ότι διευρύνεται σε τέτοιες περιόδους, είναι το χάσμα ανάμεσα σε συμπεριφορές. Οξύνωνται οι αντιθέσεις μεταξύ θεμιτού και αθέμιτου, μεταξύ αξοπρεπούς και απαράδεκτου.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: πριν λίγες μέρες δημοσίευσα τo προηγούμενo σχόλιό μου εδώ και στο facebook, με τίτλο “Όπως είπε και ο Κικέρων στον Κατιλίνα: “Ο tempora, o mores!”.
Εκεί έγραφα ως πολίτης, τις σκέψεις μου πάνω στα σημαντικά θέματα του ευτελισμού της ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας και των ΜΜΕ γενικότερα. Και του τρόπου που τα φαινόμενα αυτά, επηρεάζουν την καθημερινότητα όλων μας.
Ένας εκδότης τοπικής εφημερίδας της πόλης μας, αναδήμοσιευσε από μόνος του το πλήρες κείμενο σε κεντρική σελίδα του φύλλου του, χωρίς κανένα σχόλιο. Με την ευκαιρία αυτή τον ευχαριστώ.
Άλλος εκδότης τοπικής εφημερίδας της πόλης μας, αναγνωρίζοντας προφανώς τον εαυτό του στο κείμενό μου, θεώρησε εαυτόν θιγόμενο και απάντησε με σχόλιο στο φύλλο του (παραδόξως ενυπόγραφα!) όπου προσπαθεί να υποβαθμίσει όσα έγραψα με ειρωνίες.
Και αυτόν τον ευχαριστώ για τελείως διαφορετικούς λόγους, κυρίως γιατί εμμέσως πλήν σαφώς παραδέχεται ότι είναι κομμάτι του προβλήματος με την συμπεριφορά και την “δημοσιογραφία” που ασκεί ο ίδιος και ο τίτλος του.
Τελικά λοιπόν, επικαιροποιώντας τον Κικέρωνα: “Ίδιοι καιροί, άλλα ήθη!” Ανάλογα με τι ο καθένας ξέρει ότι έχει κάνει, και ανάλογα με το τί βαραίνει την συνείδηση του.
Όποιοι διαθέτουν βέβαια ακόμη συνείδηση.
