Πιστεύω βαθειά ότι η κριτική αποτελεί όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση κάθε σκεπτόμενου ενεργού πολίτη. Μαζί με το “εκλέγειν και εκλέγεσθαι”, είναι από τα λίγα όπλα ελέγχου και συμβολής μας στα κοινά. Όταν η κριτική αυτή εισακούγεται είναι εύστοχη και χρήσιμη. Όταν ενοχλεί, αποδεικνύεται πιο εύστοχη και ακόμη χρησιμότερη. Σε ότι με αφορά προσωπικά, τη δημοκρατική δράση της κριτικής δεν την συζητάω, δεν την διαπραγματεύομαι και δεν την απεμπολώ για κανένα απολύτως λόγο. Και βέβαια δεν θεωρώ ότι αποτελεί λόγο δικής μου απολογίας.
Και μία υπενθύμιση προς κάθε αιρετό που θέλει να λέγεται έξυπνος: Oυδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος. Τους καλοθελητές και τους πάντα πρόθυμους “εθελοντές” πληροφοριοδότες, τους αναζητάμε δίπλα μας ή από πίσω μας. Πάντως, στην δική μας ομάδα. Όχι στους απέναντι που, και ορατοί είναι και έχουν το τεκμήριο του αντιπάλου μας. Πως λέμε, “Θεέ μου, φύλαγέ με από τους φίλους μου, γιατί από τους εχθρούς φυλάγομαι και μονάχος μου”; Ή “ έχω τους εχθρούς μου από κοντά και τους φίλους μου ακόμη κοντύτερα” ; Εεε, αυτό! Και καλή χρονιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου