Sleepless in Andrianoupolis!

Mια βιβλιοκριτική από έναν ερασιτέχνη αναγνώστη

Έχετε κοιμηθεί ποτέ στην Aνδριανούπολη; Άραγε, τι ιδιαίτερο έχει ο ύπνος εκεί; Tι εννοεί ο Θοδωρής Γκόνης με αυτή την αινιγματική φράση; Kαι γιατί την κάνει τίτλο του βιβλίου του;

Πρόθεση μου δεν είναι να αποκαλύψω. Ούτε να ερμηνεύσω τις λέξεις του Γκόνη. Διάθεσή μου, να προτείνω ένα τρόπο ξεκλειδώματος: Τα πυκνά, εσωτερικά κείμενα του Θοδωρή δεν διαβάζονται με τα μάτια. Ούτε με το μυαλό. Τα νοιώθεις με τις αισθήσεις. Το ένστικτο και την καρδιά.

Ο Γκόνης γράφει όπως μιλάει. Όπως σκέφτεται, τελικά. Με μικρές, νευρικές λέξεις. Που στην πρώτη ανάγνωση δείχνουν συχνά αταίριαστες. Παράταιρες. Οι συνδυασμοί τους σε ξαφνιάζουν. Σε βάζουν σε εγρήγορση. Και πρέπει να διαβάσεις όλο το κείμενο για να χαρείς την επίγευσή του. Δεν υπάρχει ανάγκη να καταλάβεις γιατί η κάθε λέξη υπάρχει. Τι εννοεί. Χρειάζεται να ανοίξεις και να δεχτείς. Και όλα μπαίνουν στην θέση τους, αρμονικά.

Ο Θοδωρής δεν εκβιάζει την σημασία και το μήνυμα με τα γραπτά του. Δεν αισθάνεται καν την ανάγκη να συμπυκνώσει το νόημα σε τίτλους. Τα κεφάλαιά του ξεχωρίζουν με αριθμούς. Αύξοντες αριθμούς. Αντιμετωπίζει φιλελεύθερα τον αναγνώστη του. Τού αποκαλύπτεται. Τον εκθέτει στο ιδιότυπο χιούμορ του. Τον ταξιδεύει.

Τον πάει μέχρι τα σύνεφα και πάνω απο αυτά. Μόνο και μόνο για να του δείξει ότι τα καλά είναι κάτω. Στο έδαφος. Εκεί από όπου ξεκίνησε.

Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό όλων όσων κάνει ο Θοδωρής. Ονειρεύεται, πετάει, αλλά με τα πόδια στέρεα. Θεμέλια. Άγκυρες. Που δεν του απαγορεύουν να ξανοιχτεί μεσοπέλαγα. Αντίθετα. Εχει ρίζες βαθειές γι’αυτό μπορεί και τρέχει.

Συχνά ο ρυθμός στο λόγο, τα λογοπαίγνια που γίνονται ομοιοκαταληξίες για να δείξουν πόσο κοινά σημεία έχουν τα αντίθετα, δείχνουν τον στιχουργό Γκόνη. Και ακόμη και αν ο πεζός του λόγος είναι δύσκολο να μελοποιηθεί, ο ρυθμός είναι πάντα παρών. Είναι ένας εσωτερικός ρυθμός, μια πειθαρχία που γνωρίζει σαν δεύτερη φύση πια, πώς να πει όσα πρέπει να ειπωθούν με τρόπο γοητευτικό. Ιδιότροπο. Τόσο, όσο για να γίνουν ενδιαφέροντα τα λόγια. Να μην μπορείς τα προσπεράσεις. Να τα απορρίψεις, ναι. Να διαφωνίσεις. Αλλά όχι να τα αγνοήσεις.

Ο Θοδωρής είναι ένας αμετανόητος παρατηρητής. Βλέπει, δεν κοιτάει. Αφουγκράζεται, δεν ακούει. Αυτή είναι η πρώτη ύλη του. Μαζί με τις παραστάσεις και τα διαβάσματα, είναι οι κουβέντες. Ο δρόμος. Οι άνθρωποι.

Με αυτά συνθέτει τα κείμενά του. Δείχνοντας στον αναγνώστη που θα τον εμπιστευτεί, ότι μπορεί να υπάρχει και άλλη ανάγνωση σε ό,τι ζει. Οχι απαραίτητα πιο όμορφη. Ούτε πιο αισιόδοξη. Σίγουρα όμως αληθινή.

Eίναι φανερό πως δεν γράφει για την ομορφιά των λέξεων. Και ας τις διαλέγει τόσο προσεκτικά. Δεν τον αφορά η εικόνα των προτάσεών του. Οι λέξεις είναι απλά τα εργαλεία. Χρηστικά τις αντιμετωπίζει. Σαν ψηφίδες. Που από μόνες τους δεν είναι τίποτε. Είναι ευτελείς. Πετραδάκια. Δεν διεκδικούν δάφνες πολύτιμου λίθου.

Τον αφορά το τελικό μωσαϊκό. Αυτό που φτιάχνουν τα πετραδάκια όλα μαζί. Και που για να δείς την ομορφιά τους πρέπει να κρατήσεις μιαν απόσταση. Να κάνεις δυο βήματα πίσω. Να ανεβείς ένα σκαλάκι. Να μισοκλείσεις τα μάτια και δείς όλη την εικόνα.

Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα. Μονορούφι. Αρκεί να το προσεγγίσεις με σεμνότητα, σαν ίσος προς ίσο. Χωρίς δυσπιστία. Έτοιμος.

Και είναι από αυτά που ξέρεις πως θα τα ξαναδιαβάσεις γρήγορα. Θα θελήσεις τις σελίδες του. Θα αναζητήσεις την αίσθηση της πρώτης ανάγνωσης. Και διαισθάνεσαι πως την επόμενη φορά, ίσως ανακαλύψεις και κάτι άλλο ανάμεσα στις γραμμές. Ή πίσω από αυτές.

Σπάνια έχει συμβεί να γνωρίζω προσωπικά τον συγγραφέα ενός βιβλίου που διαβάζω. Θα εκμεταλευτώ την εξαίρεση και θα πω πως το βιβλίο είναι του Θοδωρή. Είναι ο Θοδωρής. Παραμένει προσωπικό και μαζί, γενναιόδωρο. Σου χαρίζεται και σου χαρίζει. Όποιος είχε την χαρά να συζητήσει μαζί του, θα διακρίνει τα κοινά σημεία.

Αλλά μην πιστεύετε εμένα. Άλλωστε και εγώ ένας απλός αναγνώστης είμαι. Σαν και εσάς. Ένας ερασιτέχνης. Εγώ μόνο μια συμβουλή έχω: Δοκιμάστε το βιβλίο. Κοιμηθείτε το δικό σας ύπνο της Ανδριανουπόλεως.

Μόνο έτσι θα καταλάβετε την γεύση των ασπρόμαυρων μήλων του εξωφύλλου του. Και τη χρωματιστή ποίηση των σελίδων του. Πάνω και κάτω από τα σύννεφα.

ΥΓ. Επιτρέψτε μου κλείνοντας, να αναφερθώ πιο προσωπικά στο θέμα και στον συγγραφέα του. Ημουν παρόν προχτές στον Ιανό, στην παρουσίαση του βιβλίου. Σε μία σεμνή εκδήλωση, σαν τον ίδιο το Θοδωρή. Που την λάμπρυναν αυτοί που ήρθαν για να τον τιμήσουν, με τα λόγια και με τα βλέμματά τους.

Συνειδητοποίησα λοιπόν, καθισμένος σε μια άκρη της αίθουσας, παρατηρώντας με την σειρά μου, ότι ο Γκόνης κάθε άλλο παρά ετερόφωτος είναι, όπως ίσως θεωρούν κάποιοι στην πόλη μας. Διαισθάνομαι ότι μάλλον δεν του κάνουμε καμμία χάρη, εδω στην Καβάλα. Δεν εξαρτάται από μας, ούτε επαγγελματικά, ούτε καλλιτεχνικά. Διατηρεί μία τίμια σχέση μαζί μας και με το έργο που ανέλαβε και παρέδωσε τρία χρόνια τώρα. Και θα συνεχίσει και με το επόμενο Φεστιβάλ Φιλίππων , που ήδη έχει φτιάξει στο μυαλό του.

Με ωριμότητα και αυτοπεποίθηση, χωρίς να τον αποτρέπουν τα εμπόδια. Που ναι, υπήρξαν και υπάρχουν, μη γελιόμαστε. Μαζί με την αμφισβήτιση, την καχυποψία, την άδικη επίκριση.

Είδα προσωπικότητες της τέχνης του, της κάθε τέχνης του, του θεάτρου, της μουσικής, της ποίησης, να τον αντιμετωπίζουν σαν έναν από αυτούς.

Ο Θοδωρής το έχει κατακτήσει αυτό που μπορούσε. Και δεν του το παίρνει κανείς. Δεν εξαρτάται από κανέναν. Το έχει.

Χτες, μιλώντας μαζί του μου είπε πως στεναχωριέται γιατί η κατάσταση που ζούμε σαν χώρα, έχει κάνει τον λόγο, την δουλειά του πολύ πιο δύσκολη. Νοιώθει ότι πληθαίνει η δυσπιστία απέναντι σε όποιον και αν προσπαθεί να πεί κάτι. Με κείμενα ή με στίχους.

Του απαντάω μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές ότι κακώς ανησυχεί. Και έχω 200 τραγούδια και ένα φρέσκο βιβλίο για να του το αποδείξω. Αρκεί να συνεχίσει να βλέπει, να αφουγκράζεται και να παρατηρεί. Αυτό αρκεί.

Εκλογές, ακυβερνησία, επιλογές και σενάρια

Η σύντομη αυτή ανάλυση γράφτηκε ως απάντηση στο facebook, στο προφίλ της φίλης Θωμαής Παγιάντζα, αλλά επειδή θεωρώ πως είναι επίκαιρο, το αναδημοσιεύω. Το θέμα: η απαίτηση για άμεσες εκλογές εδώ και τώρα από αρκετούς. Ρωτάω λοιπόν, για να μην πελαγοδρομούμε:

1. Χρειαζόμαστε την 6η δόση εδώ και τώρα, ναι ή όχι;

2. Oι εκλογές εδώ και τώρα, βοηθούν να την πάρουμε;

3. Kινδυνεύουμε να βρεθούμε εκτός ΕΕ και ευρώ; Αντέχουμε; Θέλουμε;

4. Oι εκλογές εδώ και τώρα, μας φέρνουν πιο κοντά στο ευρώ ή πιο μακρυά, αν δεν μας πετάνε αυτόματα εκτός;

5. Ομοίως για το νέο δάνειο. Το χρειαζόμαστε απολύτως, ναι ή όχι;

6. Oι εκλογές εδώ και τώρα, βοηθούν να το πάρουμε;

7. Η χώρα ζεί σε μια συνεχή αναστάτωση και αβεβαιότητα. Αντέχει την απόλυτη ακινησία και τον άκρατο λαϊκισμό 3 μηνών προεκλογικού αγώνα εδώ και τώρα;

8. Βελτιώνουμε έτσι την θέση μας, την εικόνα μας, την διαπραγματευτική μας δυνατότητα, τις επιλογές μας, την αξιοπιστία μας;

Και επιτέλους τι περιμένουμε να προκύψει από τις εκλογές; Αυτοδυναμία δεν προκύπτει εκτός τρομερού απροοόπτου για κανένα. Aς εξετάσουμε λοιπον τα σενάρια (με δεδομένα όλα τα παραπάνω διλήματα):

Α. 1ο κόμμα η ΝΔ. Θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ; Γιατί δεν το κάνει εδώ και τώρα όπως απαιτούμε οι περισσότεροι; Πρέπει να περάσουμε όλα αυτά για να συμβεί;

B. 1o κόμμα η ΝΔ. Δεν συνεργάζεται με κανένα. Ξανά εκλογές. Που πιθανότατα πάλι δεν θα δώσουν αυτοδυναμία. Αντέχουμε; Tι κερδίζουμε;

Γ. 1ο κόμμα το ΠΑΣΟΚ. Οριακά. Συννενόηση με την αριστερά καμμία. Θα συνεργαστεί με την ΝΔ; Γιατί όχι τώρα;

Δ. 1ο κόμμα το ΠΑΣΟΚ. Πάλι εκλογές. Mας πέρνει; To κέρδος;

Θέμα, εθνική κυριαρχία.

Καταρχήν αν δεχτούμε ότι έχει ήδη χαθεί, δεν βοηθούν οι εκλογές. Αλλά ας δεχτούμε ότι, παρόλα αυτά, κάτι περισώζεται. Τι εναλλακτικές έχουμε, μετά τις εκλογές;

Α. Ακυβερνησία και συνεχείς εκλογές. Προασπίζεται η εθνική κυριαρχία μας;

Β. Συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Τι θα αλλάξει από το σήμερα;

Γ. Συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Τι θα αλλάξει απο το σήμερα;

Δ. Αυτοδυναμία ΝΔ, κάποια στιγμή. Με δεσμευμένο δια του λόγου του τον αρχηγό της. Τι αλλάζει;

Όσο φορτώνεσαι με χρέη, χάνεις ευελιξία. Και φορτώνεσαι περισσότερα, ιδιαίτερα όταν δεν τα διαχειρίζεσαι καλά. Είναι έξυπνο να χάνεις και την όποια δυνατότητα έχεις σήμερα;

Αυτά που μου φαίνονται πιο λογικό αυτή τη στιγμή, είναι:

1. Να ηρεμήσουμε όλοι μαζί

2. Να παραμείνουμε μέσα στο παιχνίδι

3. Να αφήσουμε την κινδυνολογία, τα σενάρια, τις συνομωσίες, τις διχαστικές συζητήσεις, τους λεονταρισμούς, τις εθνικές κορώνες

4. Να περισώσουμε όσα ίχνη σοβαρότητας μας απέμειναν

5. Να επανακτήσουμε όση αξιοπιστία καταφέρουμε

6. Να δουλέψουμε, ιδιαίτερα ο δημόσιος τομέας

7. Να αποκτήσουμε μια μίνιμουμ βάση συζήτησης

8. Να πάμε σε εκλογές συντεταγμένα, χωρίς πανικό, όλων των παραπάνω δοθέντων.

Ολα αυτά είναι εφικτά σε ένα 6μηνο αν το θελήσουμε και το προσπαθήσουμε. Αποφεύγοντας περιπέτειες.

Δημοψήφισμα: Εν ψυχρώ ανάλυση μίας έρευνας για ένα θερμό θέμα!

Διαδικτυακή έρευνα της εφημερίδας "ΤΟ ΒΗΜΑ" (Τετάρτη 02 / 11 / 2011, 12:10 το μεσημέρι).

Με όλες τις αιρέσεις και αντιρρήσεις περί διαδικτυακών ερευνών ενεργές και σεβαστές, αξίζουν αναφοράς 6 παρατηρήσεις:

1. Το δείγμα είναι εξαιρετικά υψηλό (11.501 σε πολύ λίγο χρόνο). Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, μία τυπική έρευνα για να έχει αξιοπιστία διερευνά ένα δείγμα περίπου 1.000 πολιτών.

2. Η σχέση ΝΑΙ / ΟΧΙ παραμένει σχεδόν παγιωμένη τις τελευταίες 12 ώρες, αν και αυξήθηκαν κατά 20% οι συμμετέχοντες.

3. Η διαφορά μεταξύ των 2 κύριων επιλογών ουσιαστικά δεν υπάρχει, αν σκεφτεί κανείς ότι το όριο του στατιστικού λάθους τοποθετείται περίπου στα 2,5%

4. Η αποδοχή της επιλογής ΝΑΙ απέχει εντυπωσιακά από ότι θεωρείται περίπου δεδομένο από Ευρωπαίους, πολιτικούς, αναλυτές και δημοσιογράφους.

5. Αθροιστικά το ποσοστό των επιλογών „Λευκό“ „Ακυρο“, „Αποχή“ παραμένει ιδιαίτερα χαμηλό

6. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι τα ΝΑΙ στις άλλες 2 πιθανές ερωτήσεις του δημοψηφίσματος („ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην παραμονή μας στην ΕΕ“ και „ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην παραμονή μας στο ευρώ“) θα ξεπεράσουν ίσως σημαντικά το 50%.

Για να βοηθηθούμε όλοι στις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Eλληνικό City Branding: “Πίστευε και μη ερεύνα”;

Σε πρόσφατη συνομιλία μου με εραιτό υπεύθυνο τουρισμού κάποιας Περιφέρειας της χώρας μας, μου ετέθει ένα ενδιαφέρον ερώτημα:
„Η περιοχή μας είναι από τις πιο προσεγμένες περιβαλοντικά. Τις πιο αμόλυντες. Συζητάμε να προσελκύσουμε οικολογικό τουρισμό και να επενδύσουμε άμεσα στην κατεύθυνση αυτή“.

Ρώτησα με την σειρά μου: „Όπως κάνουν ποιοι άλλοι προορισμοί σήμερα; Σε ποιές βέλτιστες πρακτικές στηρίζεστε;“
„ Δεν ξέρουμε“, πήρα την απάντηση.

„Ποιοί είναι αυτοί που αγοράζουν τέτοιο τουρισμό, ποιο είναι το προφίλ τους, η εθνικότητα, το οικονομικό / μορφωτικό επίπεδό τους, τα μέσα επικοινωνίας που προτιμούν;“
„ Oύτε αυτά τα γνωρίζουμε“, παραδέχθηκε ο υπεύθυνος.

„Τι ακριβώς έχει να πεί, να „πουλήσει“ η Περιφέρειά σας στην κατεύθυνση του οικολογικού τουρισμού; Tι την κάνει μοναδική; Ποιά είναι η εξειδικευμένη τουριστική πρόταση της και γιατί πρέπει να προτιμηθεί από άλλες;“
„Δεν είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε αυτή την στιγμή“.

„Μέσα από ποιά κανάλια επικοινωνίας θα προβάλλει το όποιο μήνυμά της η Περιφέρεια και με τι στόχο; Με τί „εργαλεία“; Tι αναμένει σε αφίξεις και έσοδα;“
„Θα πάμε σε εκθέσεις (σημ.: γενικές; εξειδικευμένες; επαγγελματικές; τοπικές;), θα βγάλουμε έντυπα (σημ.: με τί στόχο; με τι μήνυνα; με τι δομή και θεματολογία;) και θα το προσπαθήσουμε“, ολοκληρώθηκαν οι απαντήσεις.

Ποιά είναι η Περιφέρεια; Καμμία σημασία δεν έχει, καθώς θα μπορούσε να είναι σχεδόν οποιαδήποτε της πατρίδας μας, ειδικά αν αντί για „οικολογικός τουρισμός“ χρησιμοποιηθεί άλλη τουριστική στόχευση.

Ακόμη, στην θέση της Περιφέρειας αυτής, θα μπορούσε επίσης να είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Δήμων της Ελλάδας. Στην χώρα μας, στο θέμα της τουριστικής ανάπτυξης και, πιο εξειδικευμένα, του τουριστικού μάρκετινγκ ισχύει η παλιά δογματική φράση: „Πίστευε και μη ερεύνα“.

Σχεδόν κανένας δεν αναρωτιέται για θεμελειώδη στρατηγικά ζητήματα:
- Ποιό είναι το τουσριστκό προϊόν μας, σε ποιόν το προτείνουμε, και σε ποια τιμή;
- Ποιό είναι το κορυφαίο διακριτικό μας πλεονέκτημα (USP);
- Ποιό ακριβώς είναι το κοινό-στόχος μας, που βρίσκεται και τι περιμένει να ακούσει; Σε τί τόνο φωνής;
- Ποιός είναι ο ανταγωνισμός μας και πως προβάλλεται;
- Ποιά είναι τα κανάλια επικοινωνίας που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ώστε να έχουμε την καλύτερη σχέση επένδυσης / αποτελέσματος;
- Ποιές και τι είδους μελέτες προετοιμασίας πρέπει να γίνουν ΠΡΙΝ επικοινωνήσουμε το οτιδήποτε;
- Ποιούς συνεργάτες χρειαζόμαστε και που θα τους βρούμε;
- Tι επένδυση απαιτείται και πότε θα κάνουμε απόσβεση;
- Ποιός είναι ο στόχος μας και τι χρονοδιάγραμμα έχουμε;

Aυτή είναι σε συντομία, η πρώτη ομάδα σημαντικών ερωτημάτων. Ακολουθεί μια δεύτερη, πιο εξειδικευμένη, προς το εσωτερικό του τόπου:
-Τι πιστεύει η τοπική κοινωνία, οι απλοί πολίτες, για το θέμα „τουριστική ανάπτυξη“; Βλέπουν τον εαυτό τους και το μέλλον της οικογενείας τους μέσα από αυτήν; Συμφωνούν; Ποιά είναι τα όνειρά τους για τον τόπο τους;
- Tι άποψη έχουν οι τοπικοί διαμορφωτές γνώμης και οι σημαντικές προσωπικότητες που κατοικούν στον τόπο ή κατάγονται από αυτόν, για το θέμα; Τι προτείνουν;
- Τι άποψη έχουν οι υπόλοιποι φορείς (οικονομικοί, επιστημονικοί, θρησκευτικοί, καλλιτεχνικοί και κουλτούρας κλπ) του τόπου; Tι ενέργειες κάνουν ήδη ή ετοιμάζουν; Τι περιθώρια συνεργασίας μαζί τους υπάρχουν; Τι κονδύλια, δυνατότητες και δυνάμεις διαθέτουν;
- Τι προσπάθειες έχει κάνει ο τόπος μέχρι τώρα στο τομέα „τουριστική ανάπτυξη“, πόσο απέδωσαν και γιατί;
- Tι κενά και τι ελλείψεις έχει ο προορισμός (σε υποδομές, σε σημεία ενδιαφέροντος, σε κλίνες, σε πάρκινγκ, σε μουσεία, σε επικοινωνία κλπ); Πώς και πότε μπορούν να τις διορθωθούν;

Η τρίτη εξίσου σημαντική σειρά ερωτημάτων στοχεύει προς τα έξω:
- Πώς αντιλαμβάνονται σήμερα τον τόπο οι άνθρωποι που θα θέλαμε να προσελκύσουμε; Ποιά εικόνα έχουν για αυτόν, αν έχουν κάποια;
- Aν δεν έχουν εικόνα, γιατί συμβαίνει αυτό; Πως διορθώνεται;
- Αν έχουν εικόνα και είναι σχετικά θετική, πόσο αυτή διαφέρει / απέχει από αυτή που επιθυμούμε να έχουν; Πως θα μειωθεί η απόσταση ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία (σημερινή και μελλοντική επιθυμητή εικόνα);
- Αν έχουν κακή εικόνα, πως αυτή διαμορφώθηκε; Και πως μεταστρέφεται;
- Ποιούς προορισμούς επιλέγουν σήμερα όλοι αυτοί οι αυριανοί επισκέπτες μας και με τί κριτήρια; Με τί συχνότητα;

Προφανώς, τα στρατηγικά ερωτήματα δεν εξαντλούνται σε όσα προαναφέρθηκαν, αυτά όμως είναι από τα πιο ουσιώδη.

Πρέπει να γίνει σαφές ότι η επιτυχία κάθε προσπάθειας τουριστικής ανάπτυξης, είναι ευθέως ανάλογη με το πόσο ρεαλιστικές, εμπεριστατωμένες και ειλικρινείς απαντήσεις θα δώσει ο προορισμός στις ερωτήσεις αυτές, πριν ξεκινήσει την οποιαδήποτε τακτική ενέργεια προβολής.

Αρκετά από τα ερωτήματα απαιτούν ειδική τεχνογνωσία, εξειδικευμένα ερευνητικά εργαλεία και έμπειρους συνεργάτες για να απαντηθούν. Και μία αρχική επένδυση, που όμως με την σειρά της θα προφυλάξει τα υπόλοιπα κονδύλια από αστοχίες, θα ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες αποτυχίας του όλου εγχειρήματος και θα διασφαλίσει την επιτυχία σε βάθος χρόνου.

Η ερευνητική αυτή διαδικασία λειτουργεί ως ο ακούραστος θεματοφύλακας της προσπάθειας κάθε τόπου να γίνει επώνυμος τουριστικός προορισμός.

Αποτελεί το θεμέλιο της απαραίτητης Στρατηγικής τουριστικής ανάπτυξης και διαμόρφωσης Ταυτότητας Προορισμού, και το βασικό συστατικό κάθε τακτικής ενέργειας που θα ακολουθήσει. Αλλιώς, ο προορισμός βαδίζει στα τυφλά και επιχειρεί σε ένα διεθνές περιβάλλον που γίνεται καθημερινά πιο ανταγωνιστικό και πιο απαιτητικό.

„Aποκλείεται να πετύχει ο προορισμός θετικά αποτελέσματα, χωρίς να μπεί σε όλη αυτή την διαδικασία έρευνας και στρατηγικής;“, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς. Μια πολύ μικρή τέτοια πιθανότητα, δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς.

Όμως, ακόμη και αν ο προορισμός επιτύχει κάποια αποτελέσματα, θα είναι τυχαία, πρόσκαιρα και ευάλωτα. Δεν θα τα κεφαλαιοποιήσει επαρκώς, δεν θα γνωρίζει γιατί πέτυχε και τι πρέπει να κάνει για να συνεχίσει να έχει επιτυχίες. Με την αποτυχία να περιμένει στην επόμενη στροφή.

Όσο και αν όλα αυτά δείχνουν προφανή και αυταπόδεικτα, και πράγματι είναι για όλους τους επιτυχημένους προορισμούς εκτός Ελλάδος, στην χώρα μας ακόμη θεωρούνται …καινοτομίες.

Και οι ελληνικοί προορισμοί που θα οργανώσουν την προσπάθειά τους σε σωστές βάσεις, θα έχουν ένα σημαντικό προβάδισμα, βαδίζοντας στα σίγουρα και με σχέδιο.

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο έγκυρο εξειδικευμένο ελληνικό blog www.citybranding.gr.)