Ζητούνται φρέσκιες, δροσερές και λογικές ιδέες στα ελληνικά

Έβλεπα σήμερα το πρωϊ την εκπομπή της Τσαπανίδου στο ΣΚΑΪ, όπου υποψήφιοι όλων των κομμάτων απαντούσαν στο τι και στο πώς των εκλογών. Και είχα την εντύπωση ότι δεν πέρασε ούτε μια μέρα.

Θα μπορούσε να είναι „κονσέρβα“ των προηγούμενων ή και των προ-προηγούμενων εκλογών.

Και ειλικρινά αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα μιλήσουν τα κόμματα και οι εκπρόσωποί τους την γλώσσα την κανονική, αυτή με την οποία συννενοούνται με τη γυναίκα και τους φίλους τους. Και πότε επιτέλους θα πουν την αλήθεια. Έστω τώρα.

Τι θα περίμενα να ακούσω;

-       Από το ΠΑΣΟΚ, ότι φταίει σε σημαντικό βαθμό για αυτό που ζούμε, ότι έσπειρε ανέμους και τώρα θερίζουμε όλοι μαζί θύελλες. Ότι τουλάχιστον κατάλαβε. Ότι ξέρει τι και που πραγματικά έφταιξε και ότι, αν συμμετέχει στην κυβέρνηση, θα πράξει για μας και όχι για το κομματική του πελατεία που εξέθρεψε. Και ότι έχει έστω μία αίσθηση για το πως θα βγούμε από την τρύπα. Μια ιδέα όμως που να αντέχει στην ερώτηση: „Και γιατί δεν το κάνατε ήδη, τόσο καιρό που κυβερνάτε;“

-       Aπό την ΝΔ, ότι το άλλο μισό της ευθύνης για την κατάντια μας την βαρύνει, ότι είχε ευκαιρίες και δεν τις εκμεταλεύτηκε, ότι θα συνεργαστεί για να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, ότι δεν θα μας σύρει σε περιπέτειες αλλεπάλληλων εκλογών, και ότι με την σειρά της έχει μία αίσθηση που θα μας πάει αν συμμετέχει στην κυβέρνηση. Αλλά με ρεαλιστικό σχέδιο που θα απαντάει στο ερώτημα: „Γιατί τώρα μπορείς, και πως θα βγούν από την μέση όσα εμποδια εσύ και οι άλλοι έχετε βάλει για να μην έχουμε ανάπτυξη;“

-       Aπό το ΚΚΕ, να παραδεχτεί πως αυτό που προτείνει δεν υπάρχει σε εφαρμογή πουθενά στη γή, ότι όσα λέει είναι εν πολλοίς ανεφάρμοστα και, κυρίως, ότι θα κάνει ότι πρέπει για να συμβάλει με συνεργασίες και συγκλίσεις για να πάμε πιο μπροστά. Όχι πιο πίσω, με στενές κομματικές και συντεχνιακές επιλογές που ήταν παλιές ακόμη και το 1990, που όλοι νομίζαμε ότι είχαμε την πολυτέλεια. Ότι επιτέλους το ημερολόγιο στο Περισσό δείχνει 2012 και ότι το δικό μας συμφέρον είναι πιο πάνω από το κομματικό των στελεχών και της νομενκλατούρας.

-       Από τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι έχουν και αυτοί βαρεθεί να αναλύουν και να διαπιστώνουν, ότι έχουν έστω κάποιες ιδέες που αντέχουν σε εφαρμογή και δεν είναι ιδανικές λύσεις για ουτοπικές κοινωνίες, γνωρίζοντας ότι μπορούν να τις λένε καθώς ποτέ δεν θα κληθούν και να τις εφαρμόσουν. Ότι τους ενδιαφέρει ο κόσμος, εμείς, και όχι να αποδειχθεί ότι έχουν δίκηο αυτοί και όλοι οι άλλοι λάθος. Κι ότι με σοβαρότητα, και όχι προσχηματικά, θα συνεργαστούν κυβερνώντας για να βοηθήσουν και να βελτιώσουν επιτέλους, όχι για να απαξιώσουν το απαξιωμένο και να έχουν σημαία το μπάχαλο.

-       Από το ΛΑΟΣ, ότι καταλάβαν και αυτοί ακόμη ότι το „λέω αυτό που ξέρω ότι οι άλλοι θέλουν να ακούσουν, ακόμη και αν απευθύνεται στα πιο χαμηλά ένστικτα και τον φόβο“ μας τελείωσε, ότι κατάλαβαν ότι καταλάβαμε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και κάνει πολιτική τσιτάτων και συνθημάτων για τα ψηφαλάκια. Και ότι δεν καθορίζει τις απόψεις του από τις δημοσκοπήσεις αλλά από το δικό μας συμφέρον. Και ότι θα συνεργαστεί ειλικρινά και όχι για να καλύψει την μωροφιλοδοξία και την φιλαρχία του. 

-       Από τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμμένου, ότι εκτός απο την διάθεση του ίδιου για αρχηγία και προβολή, την εύκολη και πιασάρρικη αντιμνημονιακή ρητορεία και τα λαϊκίστικα συνθήματα περί κυβερνήσεων κατοχής κλπ, υπάρχει και κάποια άλλη ιδέα που συμβάλλει στην έξοδο από την κρίση. Ιδέα που να αντέχει σε στοιχειώδη κριτική. Που θα λέει κάτι νέο, φρέσκο που να δείχνει ότι ο μόνος στόχος δεν είναι να μπεί στην Βουλή. Μια ιδέα που θα απαντάει όμως και στο ερώτημα: „Τόσο καιρό υπουργός, γιατί τώρα;“

-       Από την Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη, ότι δεν επιδιώκει να είναι απλώς ένα βελτιωμένο ΠΑΣΟΚ. Ότι ξέρει τι θα τους κάνει όλους αυτούς τους πρώην πρασινοφρουρός που σπεύδουν να πυκνώσουν τις τάξεις του. Ότι έχει διαθεση να συνεργαστεί με τα άλλα κόμματα της αριστεράς και με όποιον χρειαστεί για να κυβερνήσει. Ότι υπάρχει λόγος που υπάρχει και ότι έχει να μας πεί τις προφανείς, δροσερές ιδέες που περιμένουμε να ακούσουμε από ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα και δεν τις ακούμε από πουθενά και από κανένα.

Επιτέλους, ας προσπαθήσουν όλοι μας αποδείξουν ότι έχουν λάθος όσοι τους θεωρούν άχρηστους, βολεμένους και ανόητους. Παρτάκηδες και με την πατρίδα και όλους εμάς χαμηλά στην ιεράρχισή τους. Ότι έχουν επαφή με εμάς, με το περιβάλλον, με την κατάσταση.

Και ότι θα προσπαθήσουν έστω τώρα να κάνουν ότι μπορούν για να κινηθεί το πράγμα. Να ξεκολλήσει από τη λάσπη. Ότι θα δουλέψουν αυτοί που αν και σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο, έχουν άποψη για τα ένσημα τα δικά μας.

Ίσως περιμένω πολλά. Ίσως αιθεροβατώ, ματαιοπονώ και παραμυθιάζομαι. Ίσως είναι παράλογο να ζητάω λύση από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Πιστεύω όμως ότι η Ελλάδα στις 7 Μαϊου θα είναι μια άλλη Ελλάδα και στο κομμάτι του πολιτικού της προσωπικού. Το πιστεύω για δύο λόγους:

-       Πρώτον, γιατί πιστεύω ότι τουλάχιστον εμείς καταλάβαμε κάτι περισσότερο από άλλες φορές και θα απαιτήσουμε με την ψήφο μας να ακουστούμε.

-       Δεύτερον, γιατί έχω όπως όλοι μας, την ανάγκη να πιστέψω ότι συμβαίνει η αλλαγή νοοτροπίας που έχουμε ανάγκη. Σε όλους και κυρίως στο κεφάλι του ψαριού. Απο εκεί που συνήθως αρχίζει η βρώμα.

Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε. Κυριακή 6 Μαϊου, κοντή γιορτή!