H αλήθεια είναι πως η πόλη μου, πάντα κοίταγε προς τα μέσα, ομφαλοσκοπώντας. Όντας εδώ, χιλιάδες μέτρα μακρυά της, έξω από την άμεση επίδραση της γοητείας της, το βλέπει κανείς καλύτερα.
Υποθέτω το γιατί, εξηγείται ιστορικά, οικονομικά, κοινωνικά. Και το να αναζητήσει κανείς εξηγήσεις, και αξία έχει και ενδιαφέρον. Αλλά όχι τόσο, όσο να σκεφτεί και να προτείνει τρόπους που την φέρνουν πιο κοντά στο μέλλον της.
Προς Θεού, δεν διεκδικώ δάφνες ...πολιτικού, πολλώ μάλλον "εθνοσωτήρα". Σαν πολίτης απλός και σαν παιδί μιας πόλης που την αγαπάει. Κι'ας καταφέρνει ακόμη και σήμερα που δεν είμαι εκεί, να με πληγώνει καμμιά φορά.
Δεν είναι προφανώς η Καβάλα, η μόνη ελληνική πόλη που το κάνει,ίσως ούτε καν η χειρότερη. 'Όμως είναι η δική μου πόλη και αυτή με νοιάζει. Δεν έχουμε νομίζω πλέον την πολυτέλεια να ψάχνουμε μέσα μας, ενώ μας περιμένουν τόσα εκτός.
Η αλήθεια είναι ότι όταν κάθεσαι στην παραλία μας και κοιτάς προς την Παναγία σούρουπο, η θέα είναι μαγευτική!
Όμως, αν στρέψεις 90 μοίρες δεξιά, εκεί, πέρα από το λιμενοβραχίονα, είναι το πέλαγο, η Ελλάδα, ο κόσμος. Που έχει και αυτός όμορφα πραγματα, νέες ιδέες, σημαντικές ευκαιρίες για την πόλη.
Που θα έρθουν πιο εύκολα αν βγείς να τις συναντήσεις πρώτος. Αν τις προκαλέσεις. Τα παραδείγματα πολλά, και η Καβάλα δεν είναι ανάμεσα.
Μήπως ήρθε πια η ώρα?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου