Οι απεργοί πείνας στην Καβάλα και κάποια ερωτηματικά που μου ζητούν απάντηση!

Ως σκεπτόμενος πολίτης, παρακολουθώ το θέμα των απεργών πείνας στην πλατεία της Καβάλας, ακούω και διαβάζω τα πάντα και έχω κάποια ερωτήματα. Τα θέτω χωρίς να παίρνω θέση, όχι προφανώς γιατί δεν έχω άποψη αλλά σαν τροφή για σκέψη.

1. Αν και χρωστούν 7 νοίκια στο σπίτι όπου έμεναν, τους έγινε πράγματι έξωση ή όχι;

2. Αν τους είχε γίνει έξωση, μήπως θα ήταν λογικό κάτι τέτοιο εφόσον ο ιδιοκτήτης / σπιτονοικοκύρης αποβλέπει στο ποσόν του ενοικίου για την επιβίωση της δικής του οικογένειας;

3. Όντως απαίτησε εκβιαστικά εργασία από το Δήμο, απειλώτας με απεργία πείνας αν δεν του δινόταν άμεσα και με τους δικούς του όρους;

4. Αν είναι έτσι, πόσο σωστό θα ήταν αυτό για όλους τους άλλους ανέργους της πόλης μας;

5. Αρνήθηκε εργασία στην ΒΦΛ και σε άλλη μία δουλειά που του προσφέρθηκε;

6. Απαίτησε από τον άνθρωπο που του πρόσφερε την δουλειά αυτή μια σημαντική προκαταβολή για να πάει να δουλέψει;

7. Του πρότεινε ο Μητροπολίτης που έτυχε να είναι παρών να πάει από το γραφείο του για να δει πως μπορεί να τον συνδράμει; Kαι αν ναί, πήγε;

8. Αρνήθηκε χρηματική βοήθεια που του προσφέρθηκε από την Πρόνοια του Δήμου από κονδύλι που υπάρχει για τέτοιες έκτακτες περιπτώσεις;

9. Πήγε ο αντιδήμαρχος κος Μιχαλάκης εκεί στην πλατεία και του πρότεινε να τον προσλάβει για 2μηνη εργασία; Tην αρνήθηκε;

10. O αντιδήμαρχος εκπροσωπεί τον Δήμο ή όχι; Γιατί λέγεται ότι ο Δήμος δεν πήγε καν να δει τι συμβαίνει;

11. Τι ακριβώς καλείται να κάνει η Πρόνοια στην προκειμένη περίπτωση; Τι να παράσχει που είναι στις δυνατότητες και στις υποχρεώσεις της; Γιατί εγκαλείται;

12. Ο Ερυθρός Σταυρός και οι “Γιατροί χωρίς σύνορα” πήγαν να βοηθήσουν; Kαι αν όχι, γιατί; Είναι και αυτοί ξαφνικά αδιάφοροι και ανάλγητοι ή κάτι άλλο συμβαίνει;

13. Είναι αλήθεια ότι αυτό που απαιτεί ο άνθρωπος αυτός, το μόνο που δέχεται, είναι δουλειά στον Δήμο για 5 χρόνια; Πόσο ρεαλιστικό είναι σήμερα κάτι τέτοιο; Και πόσο δίκαιο για τους υπόλοιπους (εκτός από παράνομο) ;

14. Λέει ότι θέλει να συγκεντρώσει τα ένσημα για την σύνταξη. Αρα χρειάζεται τουλάχιστον 3.500 ημερομίσθια με τον νέο νόμο. Ακόμη και αν έβρισκε δουλειά για 5 χρόνια, έχει τα υπόλοιπα ένσημα για κάτι τέτοιο;

15. Κάνοντας την αριθμητική (5χρόνια x 12 μήνες x 25 μεροκάματα το μήνα = 1.500 μεροκάματα), χρειάζεται ακόμη 2.000. Έχει τόσα;

16. Kαι αν πράγματι τόσα έχει και οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί, τελικά μόνο 7 χρόνια δούλεψε μέχρι τα 57 του (2.000 μεροκάματα / 300 μεροκάματα το χρόνο = 7 χρόνια περίπου); Αν και είχε τρία παιδιά; Και όπως όλοι θυμόμαστε δεν ήταν πάντα δύσκολο να βρείς μεροκάματο στην πόλη μας.

Θεωρώ αναγκαίο να δηλώσω οτι με τους ανθρώπους αυτούς δεν έχω πρόβλημα, ούτε αμφισβητώ την ανάγκη τους. Και κάθε άλλο παρά προσπαθώ να υποβαθμίσω το αδιέξοδο κάθε πολίτη, ακόμη και αν από λάθος επιλογές του κατέλειξε εκεί.

Έτσι συνειδητά δεν αναρωτιέμαι αν πράγματι πηγαίνουν εναλλάξ σπίτι τους, αν πράγματι κάνουν απεργία ή όχι, αν η κυρία στην εκπομπή του Κομνηνού έλεγε αλήθεια ή όχι, που φορτίζουν το κινητό με το οποίο είναι κάθε πρωϊ στα ραδιόφωνα κλπ.

Αναρωτιέμαι όμως για το πραγματικό μέγεθος του προβλήματός τους, το δίκαιο του αιτήματος τους σε σχέση με άλλους που έχουν επίσης ανάγκη στην πόλη μας, τον τρόπο που διεκδικούν όσα οι ίδιοι θεωρούν ότι τους ανήκουν κλπ.

Και σαφώς αναρωτιέμαι για τα ελατήρια όλων αυτών που τόσο μαχητικά τρέχουν να πάρουν το μέρος τους, διαγκωνίζονται για το ποιός βοήθησε και πόσο, για το τίνος πρωτοβουλία είναι η στήριξη των δύο αυτών ανθρώπων κλπ.

Γιατί μου φαίνεται ότι κάποιοι που έχουν αναλάβει σχεδόν εργολαβικά την “βοήθεια και την συνδρομή” παντός θέματος, παίζουν παιχνίδια επικοινωνίας για άλλη μια φορά, όπως και στην περίπτωση του Κολυμβητηρίου και του ΔΗΠΕΘΕ. Μόνο που αυτή την φορά το κάνουν στις πλάτες δύο ανθρώπων.

Και αυτό είναι πολύ ταπεινό και πρόστυχο, αν συμβαίνει.